Sielska (Reich-Sielska) z Reichów Margit (1900–1980), malarka i graficzka. Ur. 23 VI (w literaturze jest też podawana data ur. 1903) w Kołomyi, w rodzinie żydowskiej, była córką Izaaka Reicha i Zajry.
W l. 1920–22 studiowała w ASP w Krakowie, w pracowni Władysława Jarockiego. W r. 1924 wystawiała swe prace w Salonie Wiosennym w Pałacu Sztuki we Lwowie. W l. 1926–7 kontynuowała studia malarskie w Wiedniu, a w l. 1928–30 u F. Légera i A. Ozenfanta w Académie Moderne w Paryżu. W r. 1926 wystawiła dwa obrazy w paryskim Salonie Niezależnych.
Po powrocie do kraju zamieszkała we Lwowie; tu znalazła się w kręgu salonu artystycznego fotograficzki Wandy Diamand. Brała udział w założeniu Zrzeszenia Artystów Plastyków «artes» i zaprezentowała swe prace na pierwszej ekspozycji tej grupy we Lwowie w r. 1930 oraz w I tece «artes» (Frankfurt nad Menem, 1930) i w r. 1931 (styczeń) w Salonie Czesława Garlińskiego w Warszawie. Wystawiała swe prace jako M. Reichówna. W r. 1931 poślubiła Romana Sielskiego i odtąd występowała jako Reich-Sielska, później – Sielska. Z grupą «artes» wystawiała jeszcze w r. 1931 (listopad) w Tow. Przyjaciół Sztuk Pięknych (TPSP) we Lwowie, w r. 1932 w podziemiach Domu Towarowego braci Jabłkowskich w Warszawie i w t.r. w TPSP w Krakowie (kwiecień) i we Lwowie (październik). S. należała do Związku Zawodowego Artystów Polskich (ZZAP). Stosując się do ogłoszonego w r. 1934 przez tę organizację bojkotu TPSP, wystawiała we wrześniu t.r. w Teatrze Rozmaitości we Lwowie. Brała udział w wystawie w Miejskim Muzeum Przemysłu Artystycznego we Lwowie w r. 1935, w wystawach Instytutu Propagandy Sztuki (IPS) w Warszawie w l. 1935 i 1939, w wystawie ZZAP we Lwowie w czerwcu 1939.
Styl S-iej określano jako «realizm klasycyzujący». W niektórych swych pracach wzorowała się na malarstwie prymitywnym (Zakochani), a w Karuzeli upodobniła młodych jeźdźców do dzieci z obrazów Tadeusza Makowskiego; ulegała wpływom konstruktywizmu, czasem używała techniki fotomontażu. Wyspecjalizowała się w portretach, malowała też wiele pejzaży.
Losy S-iej w czasie drugiej wojny światowej nie są znane. Po wojnie była członkiem tow. «Spiłka chudożnikiw USRR» i brała udział w wystawach we Lwowie, Kijowie i Moskwie, pokazując nadal głównie portrety (m.in. Łesia Ukrainka, 1950) i pejzaże (m.in. Huculski pejzaż, 1956, Akerman–pejzaż, 1964, Zbiór winogron, 1968, Malwy, 1969). Zmarła 3 II 1980 we Lwowie, pochowana została na cmentarzu Łyczakowskim.
S. była żoną Romana Sielskiego (zob.).

Autoportret (olej., 1978), reprod. w: Encyclopedia of Ukraine; – Pol. Bibliogr. Sztuki, I–II; Encikl’opedija ukraïnoznavstva, Paris–Nju Jork 1974 VII; Encyclopedia of Ukraine, Toronto–Buffalo–London 1993 IV 580–1 (jako Mariia); Chudožniki radians’koï L’vivščini. Bibliografičnij pokažčik, [Oprac.] S. M. Kostiuk, L’viv 1980; Slovnik chudožnikiv Ukraïni, Kiïv 1973; Salon Niezależnych, Paryż 1926 s. 270; – Dobrowolski, Nowoczesne malarstwo pol.; Istorija ukraïns’kogo mistectva, Kiïv 1967–8 V–VI; Łukaszewicz P., Zrzeszenie Artystów Plastyków „artes” 1929–1935, Wr. 1975 (fot.); Malinowski J., Sztuka mniejszości narodowych w Polsce w XIX i XX wieku, w: Inni wśród swoich, W. 1994 s. 138; Pol. życie artyst. w l. 1915–39; Turowski A., Konstruktywizm polski. Próba rekonstrukcji nurtu (1921–1934), Wr. 1981; Wallis M., Sztuka polska dwudziestolecia, W. 1959; – Mater. do dziej. Akad. Sztuk Pięknych; Materiały do dziejów Instytutu Propagandy Sztuki, Wybrała, oprac., przedmową opatrzyła J. Sosnowska, W. 1992; Tyrowicz M., W poszukiwaniu siebie… Wspomnienia i refleksje, L. 1988 I; tenże, Wspomnienia o życiu kulturalnym i obyczajowym Lwowa 1918–1939, Wr. 1991; –  „Przegl. Artyst.” 1958 nr 1; „Sztuki Piękne” 1927 nr 8 s. 318, 1930 nr 2 s. 65, nr 5 s. 201, 1931 nr 2 s. 69, nr 12 s. 464, 1932 nr 1 s. 33; – Arch. ASP w Kr.: Księgi świadectw z r. 1923/27 i rodowody studentów z l. 1908–24; IS PAN: Mater. do Słownika Artystów Pol., Mater. Pracowni Plastyki Współczesnej; ŻIH w W.: Sandel E. i J., Materiały do słownika artystów żydowskich (mszp.); – Informacje Myrona Kaczaraby ze Lw. i Urszuli Makowskiej z W. (spis wystaw).

Andrzej A. Zięba